A tear, larger than an ocean pearl, fell from Morveren's eye. "Then surely I may die from the wanting down here."

Llyr sighed, and his sigh was like the rumbling of giant waves upon the rocks; for a mermaid to cry was a thing unheard of and it troubled the old sea king greatly.

"Go, then," he said at last, "but go with care. Cover your tail with a dress, such as their women wear. Go quietly, and make sure that none shall see you. And return by high tide, or you may not return at all."

"I shall take care, Father!" cried Morveren, excited. "No one shall snare me like a herring!"

Llyr gave her a beautiful dress crusted with pearls and sea jade and coral and other ocean jewels. It covered her tail, and she covered her shining hair with a net, and so disguised she set out for the church and the land of men.

Slippery scales and fish's tail are not made for walking, and it was difficult for Morveren to get up the path to the church. Nor was she used to the dress of an earth woman dragging behind. But get there she did, pulling herself forward by grasping on the trees, until she was at the very door of the church. She was just in time for the closing hymn. Some folks were looking down at their hymnbooks and some up at the choir, so, since none had eyes in the backs of their heads, they did not see Morveren. But she saw them, and Mathew as well. He was as handsome as an angel, and when he sang it was like a harp from heaven -- although Morveren, of course, being a mermaid, knew nothing of either.

اشكي بزرگتر از مرواريد اقيانوس از چشم مورورن سرازير شد:«پس من مطمئنآ بدون آن در اينجا خواهم مرد.» لير آهي همچون غرش يك موج بزرگ كه بر صخره برخورد مي كند كشيد.

براي يك حوري دريايي گريستن كاري بسيار عجيب بود لذا اين گريه پادشاه پير دريا را به سختي آزرد. بالاخره او گفت:برو اما احتياط كن . دمت را با يك لباس بپوش همانطوركه زنان انسانها مي پوشند.با سكوت كامل برو و مطمئن شو كه كسي تو را نخواهد ديد و در زمانيكه آب دريا در مد هست برگردد والا ممكن است اصلآ نتواني بر گردي .

مورورن در حاليكه هيجان زده بودگفت: «من مراقبم پدر ، هيچكس نخواهد توانست مرا همچون شاه ماهي در دام اندازد».

لير به او يك پيراهن زيبا كه مرصع به مرواريد والب دريايي و مرجان و ديگر جواهرات ديگر بود به او داد . اين لباس دم اورا پوشاند وموهايش را با يك تور پنهان كردوبا اين تغيير قيافه او براي رفتن به كليسا و خشكي انسانها آماده شد.

لغزندگي بدن او و دم ماهي او براي پياده روي مناسب نبود و پيمودن مسير تا كليسا را براي او مشكل مي كرد.و ديگر اينكه لباسي را كه او مثل زنان زميني پوشيده بود روي زمين كشيده مي شد.اوبه طرز ماهرانه اي خود رابه پشت درختها مي رساند تا جايي كه نزديك در كليسا رسيد. او بايد در پايان سرود روحاني آنجا مي بود .بعضي از مردم به كتاب هاي سرود خود نگاه مي كردند و برخي نيز به گروه كر مي نگريستند بنابراين هيچ كدام او را نديدند چون از پشت سر خود چشم نداشتند ،امااو آنها وماتيو را مي ديد . او بسيار خوشگل و زيبا همانند فرشته بود و هنگاميكه  مي خواند همانند صداي چنگ در بهشت بود . اگر چه مورورن يك حوريه دريايي بود و چيزي در مورد او نمي دانست.